In april kreeg ik een beugel. Zo’n fancy doorzichtige. Ik betaal ‘m in 24 maanden af. De laatste betaling is in maart 2026.
Wauw, dacht ik, toen ik dat in mijn kalender zette.
Dan heb ik allang een huis gekocht.
Huh!?
Waar de fuck komt dat vandaan?
Als ik er met enige realiteitszin over nadenk, ben ik er voor ongeveer 99,9 procent zeker van dat ik over twee jaar nog geen garagebox koop. Toch werd die gedachte vergezeld van een gevoel van 100 procent absolute zekerheid.
En weet je wat? Geef me eens ongelijk. In juni begon ik weer nieuw leven te blazen in mijn schrijversbestaan. Om mezelf niet te overwhelmen met *all the things* was mijn enige voornemen elke week een nieuwsbrief te versturen. That’s it. Ik mocht van mezelf alleen meer aanpakken als die nieuwsbrieven in elk geval verzonden waren.
En zo ging het.
In juni schreef ik braaf elke week een nieuwsbrief. En dat gaf me zoveel inspiratie dat ik ook weer met de Journalchallenge aan de slag ging. Ik creëerde een nieuwe, gratis variant per e-mail: de E-mail Journalchallenge. En naar aanleiding van alle enthousiaste reacties ook maar meteen een superdeluxe, individuele variant, waarbij ik droomlevers-in-spé een-op-een help te journalen richting hun specifieke droomleven: de Journalchallenge 1:1.
De eerste 1:1 journaler gaat binnenkort beginnen met een gepersonaliseerd journalplan.
Een aantal van jullie besloot door middel van mijn e-books met hun droomleven aan de slag te gaan.
En weer anderen gaven me een koffietje cadeau (ook een uitvinding van juni), zodat ik op een Spaans terras met plastic stoelen verder kan werken aan content die jullie inspireert, motiveert en concreet helpt om die dromen die je altijd al had eindelijk eens werkelijkheid te maken.
Als zoveel al verandert in een maand, is het niet gek dat ik verwachtingen heb voor maart 2026. En het enige wat ik voor die zelfverzekerdheid heb hoeven doen is (je raadt het): journalen, naar mijn intuïtie luisteren (want daar begon het) en in kleine stapjes actie ondernemen.
Ik leer het je graag op een van de onderstaande manieren.
PS En oja, afgelopen weekend vond ik de pueblo (’dorp’) waar mijn toekomstige huis staat. Het heet Agua Amarga en ligt aan zee middenin niemandsland en wordt met maar één slalomweg verbonden met de snelweg. Ik waande me op Gran Canaria toen ik erdoorheen reed en op slag verliefd werd. En heb ik niet altijd gezegd dat ik daar een huis zou kopen? The universe works in mysterious ways.
