Een podcastaflevering die iedereen moet luisteren – maandag 3 januari 2022 // 11:57 uur

Ik weet niet zoveel van Rich Roll, behalve dat hij ex-alcoholist, veganist en ultra-atleet is. En een podcast heeft. Een podcast die een vriendin me een jaar geleden al aanraadde. Ik luisterde toen een halve aflevering (twee uur, serieus!?) tijdens het schoonmaken. Vond het te ingewikkeld allemaal en stopte, maar ging Rich Roll wel op Instagram volgen.

Het is een jaar later en ik ben sindskort weer terug bij Rich. Wat ik nu nog meer van hem weet? Dat-ie een gewéldige spreker is.
Dat ik z’n boek (Finding Ultra) wil lezen.
Dat-ie ongelofelijk inspirerende gasten interviewt.
Dat het eigenlijk niet uitmaakt welke aflevering van zijn podcast ik luister, want allemaal geven ze me iets ongelofelijk waardevols.
Ze komen altijd op het juiste moment.
Zo ook vanochtend.

Ik luisterde aflevering #648 met Tommy Rivs.* Tommy Rivers Puzey.
Een van de Puzey brothers – dat realiseer ik me nu pas.
Twee broers, twee ultra-atleten, bekend van (ultra-)marathons en Iron Mans en weet ik het wat nog meer.
Een paar van de fitste mensen op aarde.

Wat ik niet wist is dat een van de twee, Tommy, een ongelofelijk zeldzame vorm van kanker heeft gehad – die elk moment terug kan komen trouwens – die elke ook-maar-iets-minder-fitte-persoon ter wereld met geen mogelijkheid had overleefd.

En wat ik bijna niet kon geloven is dat Tommy afgelopen 7 november 2021, nog geen jaar nadat hij opnieuw moest leren lopen, de New York marathon heeft gelopen in 09:19 uur (zeven uur langzamer dan zijn snelste tijd van 02:18 uur).

De eerste helft van de podcast gaat over de kanker. Over de maanden waarin Tommy in coma heeft gelegen. Over de bijna-doodervaringen. Beschrijvingen van het hiernamaals. Het ondenkbaar zware behandelings- en herstelproces.
Iets met ogen en schoteltjes.

De tweede helft gaat over het leven. Of moet ik zeggen: Het Leven? Er zit geen rode draad in dit deel, maar dat geeft niet, want dit is goud.
Ik ben buiten aan het wandelen terwijl ik luister en ik probeer zoveel mogelijk van dit goud te onthouden.

Iets met humanity en artists.

• ‘Masters of art have the ability to capture the essence of the human experience. That’s why we call it “humanities”.’

Random wijze lessen:

• ‘What if you get to the end of your life and the only thing you had to show for it is: “See how fast I can run?”’
• ‘Sometimes the memory is a lot better than the actual experience.’
• ‘No matter how bad life is, you can be 100% sure it’s going to be good again.’

Een heel stuk over journalen! Want Tommy en z’n broer…

• ‘…were always taught that that is something you should do on a daily basis. Just sit down and write. It is a way to identify what it is that you are feeling. Putting it down on paper validates that experience for you.’

En iets over heaven en hell en dat ze allebei bestaan, zowel hier (‘wherever “here” is’) als *daar*. En dat de mate waarin we hemel en hel ervaren…

• ‘…will always depend on our ability to love and receive love.’

En dan iets wat om de een of andere reden écht blijft hangen.
Iets over dat we allemaal zo graag in een soort hemel geloven.
Een plek waar alles beter is.
Geen pijn, geen verdriet. Vol liefde, vrede, geluk.
Maar op basis van zijn eigen, comateuze, bijna-doodervaring zegt Tommy:

‘We’re all waiting for some kind of afterparty. But there is no afterparty man; this is it. THIS is the afterparty.’

THIS is the afterparty.
Volgens mij heb ik mijn motto voor 2022 gevonden.

*Ik doe vooral aan stream of consciousness journaling, waarbij ik zo goed en zo kwaad als dat gaat mijn loslopende gedachten op papier probeer te vangen. Wat ik hier deel zijn (errug) gepolijste versies van die schrijfsels. Wil jij ook leren journalen voor persoonlijke groei? Ik vertel je hoe in Project Journal. Lees al mijn schrijfsels terug in de categorie journal.