Mennn, het komt alweer zo dichtbij! En dat terwijl er nu drie maanden tussen mijn vorige retreat en deze zit – het plan is twee. Kun je nagaan hoe het dit jaar voelt als ik elk kwartaal ga.
Ik heb zoveel zin van Gran Canaria mijn tweede thuis te maken.
Mijn retreat.
Mijn schrijfwalhalla.
Mijn trainingskamp.
De plek waar ik elke dag ongestoord precies kan doen waarvoor ik op deze aardkloot gezet ben: schrijven, creëren, sporten.
Begin maart ga ik weer. Wat als ik tegen die tijd weer een beetje mag hardlopen? Dat zou een teken van overwinning zijn. Een teken dat ik op het goede pad zit. Dat dit inderdaad het jaar gaat worden dat ik die marathon loop, dáár.
(Update 24 februari: ik mág weer een beetje hardlopen!)
Wat als ik nu eens mijn perfecte schrijversretreat visualiseer?
Ik wil er De Tekentafel gaan schrijven. De nieuwe versie van Project Journal. Dat wilde ik tijdens mijn vorige retreat al, maar toen had ik het even druk met persoonlijke groei. Die keer was het een enorme emotionele rollercoaster, maar heb ik er uiteindelijk wel het beste van gemaakt.
Nu ga ik er weer het beste van maken. En omdat ik nu over die eerste emotionele hurdle van terug-zijn-op-Gran-Canaria heen ben, moet dat ook veel beter lukken. Ik voel me zo veel stabieler, zekerder, met twee voeten op de grond.
Dit,
dit naar GC gaan,
dat is gewoon iets wat ik doe.
Met regelmaat.
Big deal.
Dit keer zorg ik ervoor dat ik er echt voor mezelf ben, voor dit moment. THIS is the afterparty. Dit keer ben ik er niet met één oog gericht op mijn doelen voor de toekomst. En dit keer ben ik er niet met één been geplant in het verleden. Dit keer ga ik NU genieten, want deze dagen komen niet meer terug.
Ik ga in elk geval elke dag om zes uur op. Mijn ochtendritueel doen zoals nu, met journalen en sporten zodra het licht wordt. Ik heb uitgerekend dat ik ongeveer precies genoeg pagina’s in dit notitieboekje over heb om dagelijks te journalen totdat ik ga. Ik mag dus op GC weer met een schone lei, met een nieuw boekje, beginnen.
Een wandeling van een uur richting de Faro of Meloneras. Of in de buurt, zoals ik nu telkens nieuwe wandelingen uitzet. En als ik dan een leuk koffietentje tegenkom, dan weet ik dat ik daar ’s middags nog even kan gaan werken – als ik het thuis zat ben. Als ik stukjes mag hardlopen, doe ik dat in het park om de hoek. Of ik loop eindelijk eens aan de andere kant van de snelweg de bergen in. Er zijn ongetwijfeld trails zoals die hier naar El Lobo. Tegen die tijd mag ik ook hopelijk langer wandelen, zodat ik Parque Natural de Tamadaba in kan, of naar Charco Azul kan hiken.
Ik wil ook supergraag naar het zwembad, maar Google Maps zegt dat het nog niet open is. Zou het in maart weer open gaan? Ik zou er even over kunnen bellen, zodat ik weet of ik mijn zwemspullen mee moet nemen. En een slotje misschien – voor de kluisjes.
Even op m’n meeneemlijstje zetten.
De dagen zelf wil ik niet aan betaald werk besteden. Enkel aan De Tekentafel. Dat half uurtje Instagram en e-mail kan wel, maar daar blijft het dan ook bij. En ik heb een vet idee voor een nieuwe blogpostserie. Anyway, ik ga daar ’s ochtends met volle focus mee aan de slag en kan dan vanaf een uurtje of drie genieten van GC en het eilandleven.
*Deze post is onderdeel van mijn voornemen in januari elke dag een (gepolijste) versie van mijn journalsessie te delen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat dagelijks journalen me gaat helpen van 2022 mijn jaar te maken. Je vindt alle posts in de categorie journal. Meedoen maar geen idee hoe je begint met journalen? Ik vertel het je precies in Project Journal.
Eén reactie