Denk je nu echt dat ik het altijd leuk vind om om zes uur op te staan om te journalen?
Dat ik altijd sta te springen om me in m’n zwempak te hijsen en het koude water in te duiken?
Dat ik altijd vol goede moed zo straf mogelijk tegen de volgende heuvel opwandel om mijn hartslag omhoog te jagen en zo nog íets te doen nu ik niet kan hardlopen?
Dat ik altijd enthousiast elke ochtend tien nieuwe Spaanse woordjes leer?
Dat ik altijd zingend alle groenten uit de koelkast haal om een nieuw, gezond recept uit te proberen?
Dat ik elk boek altijd met plezier uitlees?
Dat ik altijd geniet van elke schrijfopdracht?
Dat ik altijd liever twee koppen decaf-koffie met plantaardige melk drink dan zes koppen dubbele espresso met volle koemelk?
Dat ik het nooit een probleem vind een wijntje op het terras om te ruilen voor een watertje?
Dat ik ’s avonds in bed altijd gelukzalig mijn dankbaarheidslijstje noteer en als een gezegend mens in slaap val?
Natuurlijk niet.
En daarom geef ik het ook regelmatig op.
En probeer ik mezelf ervan te overtuigen dat ik ook moet ‘genieten’.
Merel! Doe eens even chill joh!
Het moet wel leuk blijven!
‘Leuk.’
Whatever that means.
Want alhoewel ik echt nog wel wat te leren heb in de categorie ‘in het nu leven’, kom ik er toch keer op keer weer achter dat het leven er niet per se leuker op wordt als ik al deze dingen niet doe. Dat het niet per se leuker is om lekker te lanterfanten, uit te slapen, niet te sporten, chips te eten en alcohol te drinken. Dat het niet per se leuker is om heel graag Spaans te willen spreken, maar daar niks voor te doen in ruil voor ‘genieten’. Dat het niet per se leuker is om tijd die normaal gesproken ‘verplicht’ met een boek op schoot doorgebracht wordt te spenderen op Instagram. Dat het niet per se leuker is om dromen te hebben, maar die niet na te jagen.
We hebben ‘genieten’ gelijkgesteld aan the path of least resistance kiezen. Ik streef naar een ander soort genieten. Een vorm van genieten die te maken heeft met betekenis geven aan het leven.
Met leven volgens mijn waarden, doelen, dromen en missie hier op deze aardkloot.
Een vorm van genieten die me telkens weer in een flow state brengt.
Die me elke dag een beetje beter maakt dan ik gisteren was.
One life. Just one.
Why aren’t we
running like we are
on fire towards our
wildest dreams?
Deze post is onderdeel van mijn voornemen dagelijks te journalen en regelmatig een (gepolijste) versie van mijn journalsessie te delen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat dagelijks journalen me gaat helpen van 2022 mijn jaar te maken. Je vindt alle posts in de categorie journal. Meedoen maar geen idee hoe je begint met journalen? Ik vertel het je precies in Project Journal.
2 reacties
Als de koningin van de minste weerstand voel ik deze post wel even. Je hebt gelijk. En toch voel ik het schuren, want moet je altijd streven naar het allerbeste of mag je ook af en toe even de teugels laten vieren en wél dat wijntje nemen of tot half 9 in bed liggen zonder je schuldig te voelen? Ik neig heel erg naar dat laatste, maar het is ook weer zo dat je met routines en gewoontes veel verder komt. En rationeel wéét ik dat, maar toch he, maar toch.
Hahaha, oh same here hoor. Blogposts als deze zijn net zo goed een schop onder m’n eigen kont. 😉 En ja, je mag de teugels absoluut laten vieren als je anders te gestresst / rigide / ongelukkig wordt van je routine. In dat geval is ‘de teugels laten vieren’ hetgeen dat je juist verder helpt en ervoor zorgt dat je elke dag die kleine stapje kan blijven zetten. Helaas gebruiken veel mensen (incl. ikzelf) dit vaak als excuus. 9/10 keer is wél gaan sporten echt een beter idee dan op de bank blijven zitten omdat ik echt ‘te moe’ ben. Het is zélden zo dat op de bank blijven zitten een beter idee is. Maar als dat wel zo is, ja, dan moet je dat zeker doen. X