‘Elke dag om 06:00 uur op, minimaal € 4.000 per maand verdienen en meer rust en creativiteit,’ schrijf ik op vrijdag 27 december 2024 in mijn journal, als ik het met mezelf heb over mijn belangrijkste voornemens en doelen voor 2025.
In de dagen die volgen blijf ik mezelf op papier herhalen: ‘vroeg opstaan’, ‘actief tijd besteden aan acquisitie’, ‘meer schrijven’, ‘de focus op journallen, schrijven en acquisitie’, ‘Artist’s Days?’, ‘beter betalende klanten vinden!!!’, ‘acquisitie doen’, ‘wekker om 06:00 uur zetten’…
Jaha, Merel, nu weten we het wel.
‘MORE CREATIVE TIME. LESS DISTRACTION,’ schreeuw ik uiteindelijk op donderdag 2 januari 2025 in koeienletters tegen mezelf.
Soms moet ik weken, máánden, eindeloos over dezelfde onderwerpen journallen voordat zich eindelijk verandering in mijn leven voordoet, maar ik denk dat ik nu, op woensdag 9 april 2025 eindelijk kan zeggen dat het me aan het lukken is.
Het heeft drie maanden geduurd, maar ik besloot alles wat niet absoluut noodzakelijk is om gezond en wel te overleven uit mijn agenda te schrappen. Weg met de helft van mijn werktaken die te maken hebben met eindeloze marketing die me alleen maar afleiden (ahem, social media). Weg met de helft van mijn WhatsApp-gesprekken en sociale verplichtingen die me eigenlijk niets opleveren. Weg met grensverleggende sportdoelen en zes trainingen in de week (toegegeven, die mis ik intens en hopelijk is dit tijdelijk). Ik kan nog wel even doorgaan.
In plaats daarvan stelde ik een routine voor mezelf op die alleen de basis bevat:
- slapen
- eten
- werken voor geld (belangrijke toevoeging)
- het huishouden
- creativiteit
In die volgorde van belangrijkheid.
Als ik niet aan deze dingen toekom, wat heeft het dan voor zin om meer op mijn bordje te gooien? Als ‘meer’ ervoor zorgt dat ik deze dingen niet doe, dan doet ‘meer’ me toch geen goed?
Ik weet niet wat er dit keer klikte. Misschien was ik mijn eigen gezeur over prioriteiten stellen eindelijk zo zat dat er geen andere optie was dan verandering. Dit keer zette ik in elk geval door. De belangrijkste verandering? Na 19:00 uur stoppen met mijn to-dolijst en iets creatiefs gaan doen – waar ik ook maar zin in heb, zonder schuldgevoel.
Vanaf toen werd alles anders.
Als je je afvraagt waar mijn financiële updates zijn gebleven: die schrijf ik niet meer, want ik heb ze niet meer nodig. Ik word aan alle kanten benaderd door nieuwe opdrachtgevers en kan eindelijk straks eindelijk financieel iets gaan opbouwen. Ik ging drie keer naar Nederland en elke keer met minder stress. Ik heb het gevoel alsof de tijd nu van mij is en ik de invulling ervan bepaal.
Ik heb nog een lange weg te gaan. Ik heb nog steeds een eindeloze to-dolijst van dingen die ik eigenlijk wil doen, waardoor ik me ergens in mijn achterhoofd nog steeds altijd schuldig voel. En ik ben momenteel aan het proberen trainen er weer bij te pakken en dat zorgt toch weer voor een gevoel van *overwhelm*. Daar zal ik een oplossing voor moeten vinden, want veel dingen ben ik bereid permanent te schrappen, maar sport is niet een van die dingen.
Toch ben ik voor nu trots op mezelf.
Het voelt als een enorme shift.
Zo kan het dus ook.
En de wereld vergaat niet (behoorlijk integendeel, eigenlijk).
