Ergens vind ik het jammer dat ik met Chain Twenty ben gestopt, net toen het eindelijk een beetje ging lopen.
Chain Twenty was mijn ‘breiwinkel’.
Ja, echt. (het bewijs)
Ik noemde het mijn ‘breiwinkel’ bij gebrek aan een betere omschrijving, vanwege een gebrek aan een richting of enigszins gespecificeerd idee van wat ik wilde dat Chain Twenty zou zijn of worden.
De breiwereld is net zo ouderwets en geitenwollensokkerig als je denkt dat het is. Toen ik eindelijk een beetje trui kon breien, kon ik op Ravelry (dé databank voor breipatronen) maar bar weinig patronen vinden voor truien die ik ook daadwerkelijk zou drágen.
Lees: más chunky wol, oversized fit, brede boorden, stoere texturen.
Menos kantpatroontjes, kabelwerk en schaapjesdessins, porfa.
Dus toen ik net naar Gran Canaria geëmigreerd was en mezelf moest heruitvinden, dacht ik: weet je wat, ik ga die stoere truien wel zelf ontwerpen.
En dan de patronen verkopen.
En dan de truien ook zelf breien.
En die dan ook verkopen.
En dan kan ik net zo goed ook de wol ervoor gaan verven.
En die verkopen.
En dan misschien wel hele kits maken met patroon, wol, naalden en andere benodigdheden.
Het was ontiegelijk veel werk. Ik moest álles leren: hoe je patronen ontwerpt, hoe je alles mathematisch omrekent naar verschillende maten (iets met horen en dol), waar je goede wol koopt, hoe je wol verft, waar je je materialen vandaan haalt, hoe je verkoopt op Etsy, hoe je dingen verzendt vanuit Spanje, naar het vasteland, naar de andere kant van de Atlantische oceaan, hoe je materialen inkoopt en naar de Canarische Eilanden laat verzenden, hoeveel importbelasting je daarover betaalt, en niet te verklaren servicekosten (iets met schade en schande), hoe je al je materialen in een klein huis zonder verf-/breistudio bewaart zonder dat het je leven overneemt, hoe je rondkomt als je alleen een patroon van €7 hebt verkocht in een maand (iets met spaarrekeningen en leeglopen), hoe je van je hobby je werkt maakt en hoe je dat dan ook leuk blijft vinden.
Maar uiteindelijk, na twee jaar, begon het te lopen. De laatste weken voordat ik naar Málaga verhuisde, toen ik eigenlijk druk aan het opruimen en inpakken moest zijn, stond ik in een keuken vol pannen kokende wol.
Met buiten een wasrek vol net geverfde, drogende wol.
Een eettafel vol opgerolde bollen wol.
Overal bestelformulieren, labels, inpakpapier, visitekaartjes, enveloppen.
Ik had zo uitgekeken naar Málaga.
Het is zóveel makkelijker verzenden (en ontvangen) op het vasteland.
Misschien kon ik een kamer inrichten als studio?
Mijn productie uitbreiden?
Dingen gaan uitbesteden?
Maar ik stopte met alles. Ik weet nog steeds niet goed waarom (iets met depressie en niks meer leuk vinden?). Alles wat ook maar met breien te maken had deed me aan Gran Canaria denken – en aan hoe graag ik terug wilde.
En ondanks dat het eindelijk wat had opgeleverd, had ik nog lang geen minimuminkomen bereikt. En het werd nu wel eens tijd om gewoon geld te verdienen.
De makkelijkste manier om dat te doen was door me volledig te focussen op tekstcorrectie en schrijven.
Toch vind ik het ergens jammer dat ik met Chain Twenty gestopt ben. Misschien kan ik mijn kennis van nu – van webshops, van social media, van een bedrijf opbouwen – in de toekomst goed gebruiken om het nog eens te proberen.
Ik herinner me ineens weer die gekke wolwinkel in Sevilla, ergens in de creepy kelder van een verder doodnormaal uitziend rijtjeshuis, met allemaal natuurlijk geverfde garens aan rekken tegen alle muren.
(Wist je dat je wol met avocadoschillen kan verven en dat je dan de mooiste tint roze krijgt?)
Ik kocht er twee sokkengarens waar ik nog altijd iets van moet maken – als aandenken aan die reis naar Sevilla en de Algarve.
Het eerste (en enige) paar sokken dat ik ooit breide draag ik nog steeds.
Wacht, begint het nu weer te kriebelen?
*Deze post is onderdeel van mijn voornemen in januari elke dag een (gepolijste) versie van mijn journalsessie te delen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat dagelijks journalen me gaat helpen van 2022 mijn jaar te maken. Je vindt alle posts in de categorie journal. Meedoen maar geen idee hoe je begint met journalen? Ik vertel het je precies in Project Journal.
