Dat het leven áltijd verandert, ook als ik me daar zelf niet bewust voor inzet, vind ik misschien wel het moeilijkste en tegelijkertijd mooiste aspect van het leven.
Deze post is een gepolijste versie van mijn journalsessie op donderdag 22 september 2022 // 11:38 uur. Ik ben ervan overtuigd dat dagelijks journalen me helpt van 2022 mijn jaar te maken. Dat kan jij ook! In het e-book PROJECT JOURNAL (€10) leer je hoe je journalt voor persoonlijke groei, inclusief 100 schrijfopdrachten waarmee je direct aan de slag kunt.
Helaas kan ik niet zeggen dat Verandering en ik dikke maatjes zijn.
In mijn hoofd blijft alles altijd hetzelfde.
In mijn hoofd ben ík de enige die voor verandering kan zorgen.
De enige speler op het veld.
Degene die voor verandering móét zorgen zelfs, als hoe het nu is niet voldoet.
En wat als dat me niet lukt?
Wat een verantwoordelijkheid.
Maar wat een rigide kijk op het leven is dat? Hoe erg onderschat ik het leven daarmee wel niet? Soms knipper je één keer met je ogen en is de wereld ineens een andere plek. Toen ik mijn nu-vriend twaalf jaar geleden aan de rand van een zwembad in Portugal zag zitten, bijvoorbeeld. Toen mijn moeder met buikpijn naar het ziekenhuis ging en de kanker al overal bleek te zitten. Toen ik voor het werk van mijn vriend op de Canarische Eilanden belandde en niet (en dit waren destijds ook reële opties) in Marokko, Tsjechië of Litouwen. Daar hoef je helemaal niks voor te doen. Verandering is een gegeven.
Paradoxaal genoeg verlang ik wel naar Verandering. Ik werk zelfs hard voor Verandering – voor levensveranderende veranderingen in de vorm van grote doelen: financieel onafhankelijk worden, mijn eigen merk en shop runnen, een huis kopen op Gran Canaria, de manier waarop ik mijn tijd besteed verschuiven van werk naar sport en reizen en wonen en léven.
Tegelijkertijd ben ik als de dood voor Verandering. Waarom? Omdat ik dat grote doel, eenmaal behaald, projecteer op een onveranderde omgeving. Ik was op Gran Canaria niet gelukkig. Wat als ik er een huis koop en ik voel me nog steeds zo? Ik ga ervan uit dat alle parameters, alle variabelen, nog steeds hetzelfde zullen zijn, onveranderd. En dat is simpelweg niet zo.
Een tijdje geleden zei een vriendin tegen me dat Gran Canaria, mocht ik er ooit weer wonen, onmogelijk hetzelfde zal worden als toen, want ík ben niet meer hetzelfde. “You’ll be hiking and trail running through the mountains, competing in all the swim races, meeting like-minded sporty people and finding your tribe. You’ll know the entire island, every road and path and beach and cute little pueblo. You’ll go everywhere, discover everything. You’ll make it home this time.”
Ik was in tranen toen ik haar bericht las, omdat ik het ineens helemaal voor me zag: de Verandering, en hoe góéd die kan zijn. Alsof er honderd deurtjes in mijn brein opengingen en ik ineens alle mogelijkheden zag – alle mogelijke manieren waarop het leven kan veranderen die je zelf niet eens kan zien aankomen. Ineens begreep ik dat je er gewoon op moet vertrouwen dat het leven hoe dan ook verandert, al weet je nog niet hoe.
Een paar dagen geleden gebeurde het weer. Een kennis, die op Tenerife heeft gewoond, en met wie mijn vriend ik net een leuke dag hadden doorgebracht, zei: “Actually, I’m considering going back to The Canaries.” En ineens gingen er weer honderd deurtjes in mijn brein open. Er zijn nog veel meer mensen die terug willen en misschien wel gaan, die ook op zoek moeten naar hun eigen tribe. Er zijn mensen die er toen niet waren. Ik hoef er maar eentje tegen te komen met wie het klikt, met wie ik een nieuwe sport probeer, met wie ik wekelijks een kop koffie drink en Spaans oefen, die weer iemand kent die ik net nodig heb. De mogelijkheden zijn eindeloos. Alles is nu anders – en, de kans is groot, béter.
Het leven is niet statisch en niets is definitief.
Sta open voor verandering.
Want als je erin gelooft dat alles zomaar ineens kan veranderen, of belangrijker:
als je erop vertrouwt dat dat sowieso gebeurt,
is ook alles mogelijk.
En biedt dat niet een oneindig fijn perspectief?
*Anything* is possible – dat is wat ik nu tegen mezelf zeg als ik merk dat verandering me beangstigt. Verandering is goed, want zonder verandering geen groei, geen doelen behalen, geen droomleven. Anything is possible.
In deze post: het BUEN CAMINO-capuchonvest en het e-book PROJECT JOURNAL.
