We zitten op zijn balkon in de zon met een kop koffie en praten over onze toekomstdromen.
“Ik wil een tweede huis op Gran Canaria,” zeg ik. Ik heb hem al wel verteld dat ik daar twee jaar heb gewoond, maar heb nog niks gezegd over mijn speciale band met het eiland, de forever heimwee, en het feit dat ik er altijd naar terug zal willen, omdat de helft van mij hart daar ligt.
“Je tweede huis? Oké oké, want je hebt er natuurlijk al één,” grapt hij.
“Claro,” grijns ik (’duh’). “En ik weet ook precies welk huis. Het staat vlakbij waar ik ooit woonde, in een wijk die Las Yucas heet, en het heeft zwembad en grind op de oprit, een witte gietvloer en een open keuken, en de slaapkamer is beneden en grenst aan de tuin met grote schuifdeuren in stalen kozijnen, en mijn kantoor is boven en kijkt uit op de golfbaan en de zee in de verte.” Ik probeer zoveel mogelijk details te geven om hem te laten zien dat ik er serieus over nadenk.
“Tienes todo visualizado no?” zegt hij enigszins verrast. (’Je hebt het al helemaal gevisualiseerd, hè?’)
Visualizado. Yup. Hij moest eens weten wat ik allemaal al visualizado heb. Journals vol heb ik, met visualizados.
Ik doe er een schepje bovenop: “En er is een tuinman die alles wat met de tuin en het zwembad te maken heeft voor me regelt. En ik heb een trainer en een voedingscoach die ook met elkaar samenwerken en dan alles wat ik moet eten doorgeven aan mijn chef aan huis, die vervolgens al mijn boodschappen doet en voor me kookt.”
Ik heb het eruit geflapt voordat ik de link heb gelegd met de man die naast me zit, die CHEF IS en gisterenavond een “lo más vegetariano possible, vale?”-driegangenmenu voor me heeft gekookt.
“Pues, el chef ya lo tienes,” grapt hij. (”Nou, de chef heb je al.”)
Ik sla mijn hand voor mijn mond en kijk hem aan. Kippenvel.
Nu schat ik de kans bijzonder klein dat ik ooit met deze man in mijn tweede huis op Gran Canaria eindig (let alone dat hij mijn chef aan huis gaat worden), maar als dit geen knipoog van het universum is, weet ik het ook niet meer. Als dit geen teken is dat ik op de goede weg ben, weet ik het ook niet meer.
De chef heb ik al.
Ook journals vol visualiseren over specifiek jouw droomleven? Ik heb voor het eerst sinds de geschiedenis van de mensheid drie plekken beschikbaar voor een 1:1 Journalchallenge: een op maat gemaakte challenge van 30 dagen waarin ik je op basis van jouw verhaal gepersonaliseerde schrijfopdrachten geef die je echt helpen jouw droomleven vorm te geven, te visualiseren en te gaan léven. Lees er hier alles over.
2 reacties
Haha, zo grappig dat je dat eruit flapt terwijl er een chef naast je zin! 😀
Right!? Het is al zo lang een droom en het vaste riedeltje dat ik afdraai als iemand ernaar vraagt, dus ik had het niet eens door. 😉 (Ben overigens nu niet meer met de chef, dus hij gaat het niet worden, haha.) x Merel