Toen ik dertien jaar was, dacht ik: wow, mensen die twintig zijn weten echt precies wat ze doen.
Toen ik twintig jaar was, dacht ik: wow, mensen die dertig zijn hebben het echt helemaal figured out.
Toen ik dertig jaar was, dacht ik: wow, mensen in de veertig hoef je niks meer te leren over het leven.
En nu ik dit jaar vijfendertig word, denk ik: scratch all that.
Niemand heeft enig idee wat ze aan het doen zijn. Het kan er aan de buitenkant uitzien alsof we precies weten wat we doen en weloverwogen keuzes maken met informatie die jongere mensen niet hebben, maar dat is niet zo.
Met de jaren hebben we hooguit meer ervaring – op ons werk, in de liefde, met kinderen. En ja, dat helpt, maar dat wil niet zeggen dat we de volgende stap in ons leven precies goed weten aan te pakken. We komen telkens weer in nieuwe levensfases terecht, met nieuwe situaties, waarin we nieuwe keuzes moeten maken. En elke keer doen we allemaal maar wat, hopen we allemaal maar op het beste, springen we in het diepe, keer op keer op keer.
Er zijn mensen van in de twintig twintig die trouwen en drie jaar later weer scheiden.
Er zijn mensen van in de dertig die kinderen krijgen en het niet kunnen handelen.
Er zijn mensen van in de veertig die niet tegen hun verlies kunnen, koste wat het kost gelijk willen hebben en altijd een ander de schuld geven.
Er zijn mensen van in de vijftig die niet met geld om kunnen gaan.
Er zijn mensen van in de zestig die niet weten hoe een wasmachine, een oven, een auto, Google Maps, live location sharing of een boardingpass werkt.
Er zijn mensen van in de zestig, zeventig, tachtig, die niet weten hoe ze met teleurstelling om moeten gaan. Of hoe je een ei bakt.
Maar weet je wat? Dat je het nooit helemaal figured out hebt is het mooie van het leven.
Dat je altijd moet blijven leren is het mooie van het leven.
Dat alles continu verandert is het mooie van het leven.
Dus de volgende keer dat je tegen iemand opkijkt, omdat het lijkt alsof die persoon het allemaal helemaal voor elkaar heeft, weet dan dat dat in het echt helemaal niet zo is. Leer van de levenservaring van die persoon, maar weet tegelijkertijd dat hij of zij ook nog genoeg niet weet.
Je hoeft je niet te schamen voor alles wat je nog niet (zeker) weet.
Zo is het leven.
We’re all just winging it.
