*Overwhelm*

“Ik denk dat ik vanmiddag even een rondje met de gravelbike maak,” zegt hij achteloos. Het is zondagochtend en we hebben net zitten ontbijten aan de rand van het zwembad met onze voeten bungelend in het water.
Wát?
Jij hebt ‘s ochtends geen Plan voor de Dag?
Geen Planning?
Geen Takenlijst? Niet 1001 dingen die je eigenlijk Vandaag zou moeten doen, maar sowieso niet allemaal Vandaag gedaan krijgt, waardoor Vandaag eigenlijk al bij voorbaat mislukt is?
Jij kan gewoon zeggen: ik weet nog niet wat ik ga doen, maar ik heb wel zin om een rondje te fietsen, dus ik denk dat ik dat ga doen?

Ik heb het leuk met hem, maar ik wil tegelijkertijd ook dat hij nu weggaat.
Ik heb meer te doen vandaag • een routine om te volgen • taken om af te strepen.
Maar tegelijkertijd voel ik me stom dat ik niet gewoon kan antwoorden: oh leuk, laat me weten hoe laat je terug bent, dan zoek ik je op en duiken we nog even in zee.
Waarom ben ik niet zo!?

Het is ook iets moois hè? Ik verveel me letterlijk NOOIT. Die 1001 dingen die ik vandaag moet doen komen ook voort uit de 1001 ideeën die ik heb voor dingen die ik wil doen. Ik heb altijd ideeën, projecten, doelen, dromen. En ja, om ze allemaal uit te voeren heb ik 1001 uren in een dag nodig, 1001 dagen in een maand, 1001 weken in een jaar.

Ik moet mezelf continu afremmen om niet in overwhelm terecht te komen – de modus waarin mijn creatieve flow me alleen maar tegenwerkt en gestrest maakt in plaats van voldaan en gelukkig. Het is een tweesnijdend zwaard.

Dat is waarom ik me in juni in eerste instantie voornam alleen maar eens per week een nieuwsbrief te schrijven.
Geen Instagramstories • geen Instagramposts • geen losse blogposts • geen nieuwe journals • geen Poco a Poco-hoody • geen websiteupdates • geen nieuw (e-)boek • niks.
Ik mocht er van mezelf alleen een volgende activiteit bij pakken als het me in elk geval zou lukken elke week die nieuwsbrief te schrijven.

Dat lukte.
Ik pakte er een klein beetje Instagram bij.
En boem, ho.
*Overwhelm*

Vandaag begin ik weer bij de basis: deze nieuwsbrief. En pas als dat lukt, ga ik weer op Instagram posten. En pas als dat lukt… etc.

Dus voor iedereen die naar de Poco a Poco-hoody’s vraagt: I hear you, maar ik ben overwhelm mode aan het voorkomen. Je shopt ondertussen nog wel een Poco a Poco-journal (highly recommend, want nieuwe journals in any shape or form komen er voorlopig niet). Ik schrijf nog altijd dagelijks in de mijne!

Bear with me.