Ik heb niets en tegelijkertijd alles

‘Als ik miljonair zou zijn, zou er vrijwel niets aan mijn leven veranderen,’ zegt mijn buurmeisje slash de vriendin van mijn huisbaas slash mijn totaal onverwachte, nieuwe, beste vriendin in Spanje. En tevens mijn tweelingzus, zo lijkt het. Ze is Fins, dus we praten met onze eigen typische accenten in het Engels.

‘I would still be sitting here at the pool with my laptop, working, because I love it,’ zegt ze. Ze werkt vanuit huis voor zichzelf, net als ik.
‘I would still go for walks on the beach with Lucas.’ Lucas is d’r minihondje met witte krullen, maar ze heeft ook een kat geadopteerd, net als ik.
‘I would still go for runs through the campo.’ Ze sport bijna elke dag, net als ik.
‘Maybe I would travel a bit more.’ Ze is net terug uit Finland, waar ze lang niet is geweest. Ik ga binnenkort naar Nederland, waar ik lang niet ben geweest.
‘But my life wouldn’t really change that much.’

Mijn totaal onverwachte, nieuwe, beste, Finse vriendin is een eindeloos positief persoon. Ik denk dat ze d’r huidige leven iets te positief inschat (hè, wat vervelend), want ik denk dat er wel degelijk dingen zouden veranderen als ze miljonair zou zijn. Ik denk niet dat ze in dit huis zou blijven wonen, bijvoorbeeld. Ze zou in elk geval niet het beste deel ervan, de benedenverdieping, aan mij verhuren, denk ik zo. Ik denk dat ze veel minder zou gaan werken en een dierenadoptiecentrum zou beginnen. Of een restaurant of retreat dat draait om plantbased voeding en intuïtief eten (toegegeven, daar draait d’r bizz nu ook om).

Maar ze heeft wel gelijk dat de basis voor dat alles er al is.

Het zet me aan het denken over mezelf en wat ik zou doen met een miljoen (of twee). Na bijna een jaar alleen te zijn en te wonen (voor het eerst in mijn leven) is spaargeld de Grote Afwezige. ‘Ik heb NIETS,’ zei ik laatst nog tegen de man die me goedbedoeld adviseerde een huis te kopen in plaats van te huren (alsof ik de € 50.000 die daar in Spanje minimaal voor nodig is ergens in een sok onder m’n bed heb liggen). Toch heb ik tegelijkertijd eigenlijk alles.

My life wouldn’t really change that much.
Met een miljoen (of twee) op de bank zou ik meer sporten, maar sporten doe ik al.
Ik zou een betere fiets kopen, en een nieuwe helm en nieuwe schoenen, en een nieuwe wetsuit, maar een fiets, helm, schoenen en wetsuit heb ik al.
Ik zou vaker naar Nederland en de Canarische Eilanden gaan, en op roadtrip naar alle stranden van Cádiz en de Algarve, maar tripjes maken doe ik al.
Ik zou meer cafés con leches voor € 1,20 op een terras met plastic stoelen drinken en daar een journal of mijn laptop bij pakken om eindeloos te schrijven, maar op terrasjes met cafés con leches schrijven doe ik al (trakteer me er vooral op één als je dit leuk vindt om te lezen).
En ja, beste man van 48 met goede baan, drie huizen en uitzicht op vervroegd pensioen: ik zou inderdaad een huis kopen in plaats van huren, maar een thuis heb ik al.

Ik denk dat dat is waarom ik het gevoel heb dat het me eigenlijk aan niks ontbreekt. Dat ik eindelijk bij die gekke paradox van geluk ben aangekomen, waarbij ik aan de ene kant blijf streven naar meer en beter, maar andere kant niets aan het heden zou veranderen.

Ik heb niets en tegelijkertijd alles.

Wist je dat ik ooit een e-book heb geschreven over dé manier om je money mindset te verbeteren en je inkomsten te vergroten? Wat ik beschrijf in Doe maar gewoon geld is echt de enige reden dat ik mijn inkomen genoeg heb weten te groeien om het een jaar in m’n uppie uit te houden. Geld op zich maakt niet gelukkig, de financiële vrijheid om te kiezen voor een leven zoals jij het wil leven wel.

Met € 9,95 is dit het goedkoopste e-book in mijn shop en je krijgt er ook nog eens gratis printables bij!