Verdriet komt met golven, maar geluk ook. En lately? Lately zijn de golven van geluk hoger en groter dan die van verdriet. Ze overvallen en overspoelen me – op een goede manier.
(Want iedereen die mij een beetje kent weet dat ik in letterlijke zin niet zo te spreken ben van golven die me overvallen en overspoelen. De foto hierboven is van een zwemrace die ik halverwege opgaf, omdat ik dacht dat de golven me zouden verdrinken. Maar dit hier is allemaal beeldspraak, hè? Alles voor de poëzie.)
Vanochtend liep ik langs het strand naar een afspraak. De zon net op. De zee zo glad als een spiegel. Een zeilboot dobberend voor anker voor de kust.
Een (spreekwoordelijke) golf van geluk.
Die afspraak was een belangrijke, voor een investering in mezelf. Zelf besloten, zelf gemaakt, zelf geregeld, zelf betaald.
Nog zo’n golf van geluk.
Zoals altijd vierde ik het kleine succes van die afspraak met een kop koffie voor € 1,20 op een terras met plastic stoelen. Een routine die ik me inmiddels helemaal eigen heb gemaakt.
Nog meer golven van geluk.
Laat ze maar komen, die golven.
Laat ze me maar overvallen.
Laat ze me maar overspoelen.
Me een kop koffie voor € 1,20 op een terras met plastic stoelen cadeau doen om mijn droomlevencontent te supporten? Dat kan. Over golven van geluk gesproken.
2 reacties
Zo’n heerlijk gevoel als je ergens loop en zo’n golf je opeens overspoeld en je beseft hoe mooi het leven is. Ik hoop dat er nog veel (spreekwoordelijke) golven komen!
Lief! Ja, vlinders in je buik en 100% in het moment leven – mooi als dat ineens gebeurt. x Merel