Nog iets meer dan een maand en ik woon hier een jaar alleen, in het kleine studiootje dat zo onverwacht snel een compleet nieuw thuis
Verdriet komt met golven, maar geluk ook. En lately? Lately zijn de golven van geluk hoger en groter dan die van verdriet. Ze overvallen en
Er zit een man aan de bar met een laptop en een half leeg gedronken kop koffie. Hij lijkt te oud om nog aan het
Gran Canaria. De plek waar de tijd stilstaat en nooit iets verandert, terwijl tegelijkertijd niks meer hetzelfde is. Vanuit de bus kijk ik verwonderd naar
De auto deed het, het was nog donker toen ik wegging, ik kwam geen tegenliggers tegen op het supersmalle campo-weggetje, de zon kwam op terwijl ik
Waar was ik gebleven? Oja, bij stoppen iedereen de schuld te geven van mijn kutleven en het heft in eigen hand nemen. Dit is het
